Samen zijn we sterk.

Lieve allemaal,

Ik begin met iets heftigs. Ik heb geen idee of jullie in Nederland iets hebben gehoord over noodweer in Arequipa, zo niet dan hier een verslagje.
Het was vreselijk!

Vrijdag 8 februri is de zwaarste regenval sinds jaren neergevallen in Arequipa.
Zo´n zware regenval was erg onverwacht waardoor er erg veel verwoest is door het water en er helaas ook 7 mensen zijn overleden.
Ik zat die middag in het internetcafe m´n vorige blog te schrijven, het regende wel maar het regent bijna elke middag (ivm regenseizoen).
Pas op het moment dat ik naar buiten ging kwam ik tot de conclusie dat het wel ´ietsje´ harder dan normaal regende. Het begon met broekspijpen oprollen maar eindigde met een wegwaden door het water wat tot heuphoogte kwam. Onderweg moest ik omgevallen muren en ondergelopen auto´s ontwijken achteraf gezien was het niet zo veilig. Ik wilde alleen maar thuis komen en liep in een soort van trance door, aanweizingen opvolgend van alle andere mensen die thuis probeerde te komen.
Pas toen ik thuis kwam besefte ik wat er aan de hand was en kwam ik tot de conclusie dat je dit soort dingen normaal in het nieuws voorbij ziet komen maar dat ik er nu gewoon echt was.
Veel tijd om na te denken was er niet want thuis moest er flink gedweild worden in het donker (electriciteit was uitgevallen).
Bij ons thuis dus weinig problemen maar de volgende dag toen ik door de stad liep zag ik pas hoeveel schade het water had aangericht.
Het was een grote chaos!
Wel heel bijzonder om te zien dat er met man en macht wordt samengewerkt om alles zo goed en snel mogelijk te herstellen, moet ook wel want het gewone leven gaat ook ´gewoon´door:

Carnaval was in aantocht, zondagmiddag stond iedereen al dansend op de straten en werd je met waterballonnen en gekleurd poeder bekogeld. (meisjes gooien op jongens en jongens op meisjes)
Het was een super leuke middag en ervaring, alleen een beetje jammer dat die gekleurde poeder vlekken niet helemaal uit m´n kleren verdwijnen..

Ook zijn Gracienne en ik vlak voor haar vertrek nog op weeshuis-spullen-jacht geweest. Gewapend met een lijstje met benodigdheden, afmetingen en adressen zijn we de stad doorgecrossed, we zijn duizend keer ergens anders heen gestuurd maar... We hebben alles!
De grote (14 liter!) snelkookpan staat al op het vuur, de kast die is besteld wordt als het goed is, het blijft Peru, dit weekend afgeleverd en de Nebulizador (een machine die medicijnen verneveld, ik weet niet hoe dat in het Nederlands heet) komt binnenkort uit Lima naar Arequipa gevlogen.

Ik vind het erg leuk dat ik nu ook blijvende spullen voor het weeshuis heb kunnen kopen van het sponsorgeld. Ze zijn echt heel blij met de spullen!

Op 14 februari was het voor Gracienne haar laatste weeshuisdag, een onzettend gezellige ochtend die werd afgesloten met een heerlijke lunch én enorme taart. Wat heeft iedereen er van genoten!

´s Middags een roos gekregen, waarschijnlijk leek ik een beetje zielig zo zonder valentijnsatributen of ´novio´aan mijn arm... Badnkt voor de roos hij staat prachtig op mijn kamer!
Ik vind valentijnsdag altijd een nep en gemaakt (allleen geheime briefjes versturen blijf ik leuk vinden) en probeer het een beetje te ontwijken maar dat kan hier echt niet! Rozen, ballonnen, enorme knuffels, bandjes die liefdesliedjes spelen op straat, iedreen zag er erg verliefd en gelukkig uit misschien is het toch wel leuk zo´n neppe-commerciele-liefdesdag....

Gracienne haar vertrek kwam nu echt dichtbij een goede gelegenheid om een keer met alle ´toeristen in huis´uiteten te gaan, uiteraard wel als echte Nederlanders (en een belg) in een restaurant waar we korting kregen. Gracienne en ik hadden afgesproken geen afscheid te nemen, we zien elkaar tenslotte weer in Bolivia, maar toch rolde er wat tranen over onze wangen. Na al die weken samen is er echt een sterke band ontstaan.

Dan zal ik nu ook maar een iets vertellen over het Bolivia-plan: rond 5 maart reizen Joelle (Nl meisje wat ook bij ons in huis woont) en ik af naar La Paz, hier zullen we Gracienne ontmoeten en een paar dagen de stad verkennen. Vanuit La Paz vliegen we dan naar Rurrenabaque waar we een 3-daagse jungletocht gaan doen (inclusief slangen, kaaimannen en allerlei andere enge beesten). Hierna zullen we richting Copacabana gaan en vanaf daar zullen we elk onze eigen weg gaan, Gracienne gaat nog wat meer van Bolivia bekijken, Joelle zal richting Cusco gaan en ik zal terug gaan naar m´n thuisbasis in Peru, Arequipa.

Ik heb het de laatste tijd zo druk met leuke dingen en momenten, ik begin hier nu ook echt een sociaal leven te krijgen, dit houdt ook in dat mijn telefoon ineens weer rinkelt, dat was ik niet meer gewend!
ook in het weeshuis geniet ik echt, dat kan zijn terwijl ik de was ophang en uitzicht heb op Misti (en dan elke keer stiekem denk, daar op dat puntje heb ik gestaan!), de kindjes heerlijk slapen tijdens mijn nachtdiensten (bevalt erg goed, de kindjes slapen goed door en het is heel leuk om hun rustige ademhalingen te horen en nog leuker om hun bijzondere slaaphoudingen te bewonderen!). Een ander moment waar ik altijd onzettend van geniet is het basketballpotje met Jorge na het schoonmaakwerk, we zweten ons helemaal kapot en eindigen met de kieteldood voor degene die verloern heeft.

Tja, om eerlijk te zijn ik vermaak me hier nog wel even, aan Nederland denken doe ik nog even liever niet!
Het is hier gewoon veel te leuk en er zijn altijd weer leuek dingen om naar uit te kijken zoals komend weekend kamperen op het strand!

Veel liefs en voor de gene met vakantie geniet van de vakantie voor de andere zonder vakantie geniet van alle leuke momenten!

Miriam