`No vida sin campo.´
Blijf op de hoogte en volg Miriam
04 Januari 2013 | Peru, Arequipa
Lieve iedereen,
Op naar het strand!
Dejaarwisseling kwam in zicht dus stapte Patty, Alan, Gracienne, Linda en ik de bus in naar het kleine havenplaatsje Ilo.
M´n verwachting over een Peruaanse busreis kwam (gelukkig) niet helemaal uit, de bus was namelijk heel nieuw en luxe, meer dan genoeg beenruimte en er was zelfs airco! Wel gingen er allerlei parkieten en andere ´vreemde´ dieren en atributen mee op reis.
De busreis duurde maar 4uur, al leek het langer omdat het landschap zo ongeveer hetzelfde bleef; rots, zand, cactus. Er was dus heel weinig ´leven´ en als dat er was verbaasde het me elke keer weer: hoe kun je hier leven!? In het niets op een soort maanlandschap!
Aangekomen in Ilo was de (´lange´) busreis meteen vergeten, de zon, het strand, de zee, de prachtig gekleurde vissersbootjes, heerlijk!
We hebben volop genoten ven het strand, zonnend, schaduwend, zwemmend, mensen kijkend kwamen we de dag wel door.
Ik heb ceviche geproefd, lekker! De omgeving maakte het nog beter want in Peru eet je niet in een starndtent maar óp het strand. Obers lopen af en aan en onthouden op wonderbaarlijke wijze bij welke handoek een bestelling hoort! (respect!)
Na een heerlijke dag strand met als resultaat veel rode schouders en gezichten terug naar het hotel.
Terwijl ons nog volop aan het voorberieden waren voor de nacht die komen ging waren jullie in Nederland al aan het aftellen, zo´n gek idee!
Middernacht kwam nu echt dichtbij dus met al onze gele, rode en groene atributen naar het strand. Om 12uur knalde het mooiste vuurwerk de lucht in, bestrooiden we lekaar met gele(geluk) confetti en bespoten elkaar met bier!
We waren klaar voor het eerste feestje van 2013! Feliz ano nuevo!
De volgende ochtend de aangenaamste nieuwjaarsduik ooit gedaan maar helaas na deze duik zat ons vakantietje er alweer op. Diezelfde middag stapte we nog op de bus naar huis.
De eerste dag werken in het weeshuis besefte ik toen ik al die kleine en grotere draakjes zag: ´Ik heb jullie gemist´.
Met alle plezier van de wereld verschoonde ik stinklende luiers, maakte ik schoon en zelfs uitgespugd eten in mijn gezicht maakte me alleen maar vrolijker.
Kortom het werken blijft leuker worden!
Wel vind ik het leven in de stad soms een beetje té druk, gelukkig is er een oplossing voor elk probleem: het platteland.
Laatst had ik weer die behoefte aan frisse lucht en dus stapte ik hup in het boerendorpje (uiteraard wel nadat ik eerst in de verkeerde bus stapte...)
Lopend tussen de akkers voel ik me helemaal thuis, schapen, geiten en wel heel grote koeien paseren in alle rust. Die wel heel grote koeien bleken stieren te zijn toen ze naderde....oké... die lopen hier gewoon los, help !
Maar de stieren heel relaxt en sjokten zonder enige aandacht op mij te vestigen verder. (Godzijdank !)
Verderop paseerde ik een man die gelijk een praatje begon; ´Ik zal je mijn land laten zien´. Daar gingen we dan dwars door de akkers met wortels, aardappels, uien, graan en mais.
Floro bleek een geweldige gids te zijn, hij heeft me de mooiste plekjes laten zien en het vreemdste fruit laten proefen,ik zou zweren dat hij op cactussen wees toen hij vroeg: ´proeven?´.
Na de halve familie ontmoet te hebben zat de middag er alweer op, ik moest zeker nog eens langskomen en dan moest ik ook maar blijven eten.
Teruglopend naar het dorpje een ´cactusbloem´als aandenken gekregen en zijn Floro en ik tot de conclusie gekomen:
´No vida sin campo!´
Liefs,
Miriam
ps. Bij het vorige verslag zijn inmiddels wat foto´s van de mistitocht te zien.
Op naar het strand!
Dejaarwisseling kwam in zicht dus stapte Patty, Alan, Gracienne, Linda en ik de bus in naar het kleine havenplaatsje Ilo.
M´n verwachting over een Peruaanse busreis kwam (gelukkig) niet helemaal uit, de bus was namelijk heel nieuw en luxe, meer dan genoeg beenruimte en er was zelfs airco! Wel gingen er allerlei parkieten en andere ´vreemde´ dieren en atributen mee op reis.
De busreis duurde maar 4uur, al leek het langer omdat het landschap zo ongeveer hetzelfde bleef; rots, zand, cactus. Er was dus heel weinig ´leven´ en als dat er was verbaasde het me elke keer weer: hoe kun je hier leven!? In het niets op een soort maanlandschap!
Aangekomen in Ilo was de (´lange´) busreis meteen vergeten, de zon, het strand, de zee, de prachtig gekleurde vissersbootjes, heerlijk!
We hebben volop genoten ven het strand, zonnend, schaduwend, zwemmend, mensen kijkend kwamen we de dag wel door.
Ik heb ceviche geproefd, lekker! De omgeving maakte het nog beter want in Peru eet je niet in een starndtent maar óp het strand. Obers lopen af en aan en onthouden op wonderbaarlijke wijze bij welke handoek een bestelling hoort! (respect!)
Na een heerlijke dag strand met als resultaat veel rode schouders en gezichten terug naar het hotel.
Terwijl ons nog volop aan het voorberieden waren voor de nacht die komen ging waren jullie in Nederland al aan het aftellen, zo´n gek idee!
Middernacht kwam nu echt dichtbij dus met al onze gele, rode en groene atributen naar het strand. Om 12uur knalde het mooiste vuurwerk de lucht in, bestrooiden we lekaar met gele(geluk) confetti en bespoten elkaar met bier!
We waren klaar voor het eerste feestje van 2013! Feliz ano nuevo!
De volgende ochtend de aangenaamste nieuwjaarsduik ooit gedaan maar helaas na deze duik zat ons vakantietje er alweer op. Diezelfde middag stapte we nog op de bus naar huis.
De eerste dag werken in het weeshuis besefte ik toen ik al die kleine en grotere draakjes zag: ´Ik heb jullie gemist´.
Met alle plezier van de wereld verschoonde ik stinklende luiers, maakte ik schoon en zelfs uitgespugd eten in mijn gezicht maakte me alleen maar vrolijker.
Kortom het werken blijft leuker worden!
Wel vind ik het leven in de stad soms een beetje té druk, gelukkig is er een oplossing voor elk probleem: het platteland.
Laatst had ik weer die behoefte aan frisse lucht en dus stapte ik hup in het boerendorpje (uiteraard wel nadat ik eerst in de verkeerde bus stapte...)
Lopend tussen de akkers voel ik me helemaal thuis, schapen, geiten en wel heel grote koeien paseren in alle rust. Die wel heel grote koeien bleken stieren te zijn toen ze naderde....oké... die lopen hier gewoon los, help !
Maar de stieren heel relaxt en sjokten zonder enige aandacht op mij te vestigen verder. (Godzijdank !)
Verderop paseerde ik een man die gelijk een praatje begon; ´Ik zal je mijn land laten zien´. Daar gingen we dan dwars door de akkers met wortels, aardappels, uien, graan en mais.
Floro bleek een geweldige gids te zijn, hij heeft me de mooiste plekjes laten zien en het vreemdste fruit laten proefen,ik zou zweren dat hij op cactussen wees toen hij vroeg: ´proeven?´.
Na de halve familie ontmoet te hebben zat de middag er alweer op, ik moest zeker nog eens langskomen en dan moest ik ook maar blijven eten.
Teruglopend naar het dorpje een ´cactusbloem´als aandenken gekregen en zijn Floro en ik tot de conclusie gekomen:
´No vida sin campo!´
Liefs,
Miriam
ps. Bij het vorige verslag zijn inmiddels wat foto´s van de mistitocht te zien.
-
04 Januari 2013 - 18:34
Ina:
Hoi Miriam,
Jij durft, in je eentje naar het boerenland tussen de stieren.
De foto's van "het maanlandschap" zijn prachtig.
Fijn dat je zo van het werk geniet met al die draakjes.
Succes verder en nog veel plezier!
tot het volgende verslag.
X Ina -
05 Januari 2013 - 10:47
Merel:
lieve mir!
volgens mij heb jij echt een súper oud en nieuw gehad! lijkt me echt prachtig zo op het strand daar! lekker temperatuurtje...! :) en wat leuk van meneer floro! dat hij je alles liet zien en proeven!
en wat een mooie foto's! heftig hoor!
succes weer!
kuskus! x -
05 Januari 2013 - 10:54
Marjan:
Dag Mir,
Het komt steeds dichterbij door je verhalen! En de tijd. Laat je ons ook dat mooie platteland zien?
Tot gauw! Marjan. -
05 Januari 2013 - 13:48
Jolande Schotman:
Ha Miriam,
Je hebt het wel goed gezien, dat er naar een cactus gewezen werd. Cactusvruchten zijn heerlijk!
Toen wij met een vakantie op Kreta waren werden we door de Griekse huisbaas verrast met verse vijgen en cactusvruchten.
Wat een massa ervaringen doe jij op!
Groetjes,
Jolande -
06 Januari 2013 - 01:58
Miriam :
@Marjan: natuurlijk gaan wij ook een wandelingentje maken op het platteland!
@Jolande: weer wat geleerd, ik wist niet dat cactussen vruchten hebben!
Het was inderdaad een erg lekkere vrucht!
@iedreen: heel leuk om jullie reacties altijd te lezen! X -
06 Januari 2013 - 17:02
Judith:
Hoi Miriam,
Gelukkig nieuwjaar!
Leuk om je foto's te zien van de beklimming van de vulkaan Misti. En je gaat nog zoveel andere mooie dingen zien! Het is erg leuk om je belevenissen te lezen. Veel succes met je werk en we blijven je volgen
Adios,
Rob & Judith -
06 Januari 2013 - 18:38
Opa Van Thomas:
Lieve Miriam
Ik zit naast Thomas die mij nog even wegwijs maakt om dit berichtje te sturen.
Evenals de vorige keer heb ik met plezier je verslag gelezen. Ik ben voornemens
Jou als correspondent te benoemen. Jij heb zulke leuke ervaringen dat het nog
moeilijk wordt om hier te wennen. Geniet maar lekker verder.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
